آیا اورانوس و نپتون دو سیاره سنگی هستند؟

پس از سال‌ها بررسی منظومه شمسی حالا دانشمندان به این فکر افتاده‌اند که شاید برخلاف تصور پیشین اورانوس و نپتون دو سیاره سنگی باشند. اگر اینگونه است چطور می‌توان به سایر یافته‌های نجومی در مورد اجرام دور اعتماد کرد؟

زیر سوال رفتن تصورات پیشین در مورد اورانوس و نپتون
در سال‌های اخیر شاهد پیشرفت شگفت‌انگیز انسان در عرصه کاوش‌های فضایی بوده‌ایم. بهترین تصاویر تلسکوپ جیمز وب نیز این احساس را به ما منتقل کردند که می‌توانیم فراتر از کهکشان راه شیری را کاوش کنیم. هرچند نتیجه پژوهش‌های اخیر یک تیم از دانشگاه زوریخ باعث می‌شود که کمی از رویاها فاصله گرفته و با واقعیت مواجه شویم.

سیاره‌های منظومه شمسی معمولا با توجه به ساختار کلی به‌ سه دسته تقسیم می‌شوند. در گروه اول عطارد، زهره، زمین و مریخ به‌عنوان سیاره‌های سنگی قرار دارند. در گروه دوم مشتری و زحل را به صورت غول‌های گازی داریم. گروه سوم نیز شامل دو غول یخی به‌نام‌های اورانوس و نپتون می‌شود. هرچند بررسی‌های جدید نشان می‌دهد که اورانوس و نپتون را بهتر است در دسته اول قرار داد.

پژوهشگران وجود مقدار زیادی یخ در این دو سیاره را انکار نمی‌کنند، بلکه معتقد هستند در ساختار داخلی یخ عنصر قالب نیست. با توجه به اینکه سیاره کوتوله پلوتو نیز سنگی است، این تفسیر منطقی به‌نظر می‌رسد. دکتر لوکا مورف، سرپرست تیم پژوهشی از یک رویکرد شبیه‌سازی خاص برای بررسی این مسئله استفاده کرده است.

به‌نظر او مدل‌های مبتنی بر فیزیک مملو از فرض‌های مختلف هستند و مدل‌های تجربی نیز رویکردی ساده‌انگارانه دارند. در نتیجه آنها هر دو رویکرد را ترکیب کردند تا بتوانند به نتیجه بهتری برسند. دانشمندان ابتدا یک پروفایل چگالی تصادفی را برای بخش درونی سیاره انتخاب کردند. در گام بعدی میدان گرانشی دو سیاره محاسبه شد تا انطباق آن با ترکیب داخلی سنجیده شود. آنقدر اینکار تکرار شد تا داده‌ها هماهنگ شوند و ترکیب داخلی مشخص گردد.

میدان مغناطیسی زمین کاملا مشخص است. چرا که ما با دو قطب در شمال و جنوب مواجه هستیم. هرچند میدان مغناطیسی دو سیاره اورانوس و نپتون سال‌ها باعث سردرگمی دانشمندان شده است. هم تعداد قطب‌های مغناطیسی این سیاره‌ها بیشتر است و هم رفتار عادی از خود نشان نمی‌دهند.

پژوهشگران باور دارند که وجود ساختار درونی سنگی با لایه‌هایی از آب یونی می‌تواند توضیح‌دهنده رفتار عجیب مغناطیسی باشد. همچنین مشخص شده که میدان مغناطیسی اورانوس نسبت به نپتون از عمق بیشتری می‌آید.

نیاز شدید به انجام کاوش‌های فضایی
درست است که نتایج به‌دست آمده از پژوهش دانشگاه زوریخ امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد، اما محدودیت‌هایی هم دارد. ما هنوز نمی‌دانیم که مواد در فشار وحشتناک و عجیب موجود در قلب یک سیاره چگونه رفتار می‌کنند. تمام فرض‌های ما بر پایه رفتار عادی مواد قرار دارد و همین هم می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد.

با وجود این، حداقل مشخص شده که ممکن است تصورات ما در رابطه با سیاره‌های منظومه شمسی اشتباه باشد.

بسیاری از کارشناسان اخبار علمی معتقد هستند که بشر باید از زمین خارج شده و به کاوش در فضا بپردازد. وسعت جهان هستی به میلیاردها سال نوری می‌رسد و ما حتی به اندازه چند ثانیه نوری از زمین فاصله نگرفته‌ایم. طبیعتا داده‌هایی که با این رویکرد به‌دست می‌آوریم نیز بسیار محدود و ضعیف هستند.

امیدوار هستیم رقابت آمریکا و چین برای سفر به مریخ زمینه‌ساز پیشرفته‌های گسترده در کاوش‌های فضایی و بررسی سیاره های اورانوس و نپتون از نزدیک شود.

منبع: گجت نیوز