۵ عامل روانی ابتلا به بیماری‌های مزمن یا سرطان
برای التیام بدن، ابتدا باید احساسات خود را درمان کنیم وقتی این کار را انجام می‌دهیم و روی یک رژیم غذایی و سبک زندگی سالم تمرکز می‌کنیم، بدن را در برابر بیماری‌های دشوار و مزمن بیمه کرده‌ایم . بدن شما از قبل به طور خودکار آمادگی مقابله با بیماری را دارد.
تصور ما درباره منشا بیماری‌های مزمن بیشتر حول عادات سبک زندگی، رژیم غذایی و فعالیت بدنی می‌چرخد. اما ما نقش ارزش‌های عاطفی در سلامت خود را در نظر نمی‌گیریم. شاید به همین دلیل است که سلامت روان به عنوان منشا بیماری‌هایی نظیر سرطان مورد بحث قرار نمی‌گیرد.
به گزارش همشهری آنلاین، سیمون جیسوندی، درمانگر سرطان، در پست اخیر خود در اینستاگرام درباره یکی از نگران کننده‌ترین حقایق در مورد بدن و ذهن انسان صحبت کرده است.
به گزارش تایمز آف ایندیا، سیمون با به اشتراک گذاشتن ویدیویی از دکتر گابور میت، پزشک کانادایی و متخصص استرس و اعتیاد، به عوامل روحی و روانی ایجاد بیماری‌های مزمن پرداخته است.
دکتر گابور میت در مورد ۵ الگوی شخصیتی که در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن دیده شده می‌گوید افرادی با این ویژگی‌ها زمینه‌های بیماری‌های مزمن را در خود پدید می‌آورند:
رفع نیازهای عاطفی دیگران با سرکوب نیازهای خود
به سختی کنار آمدن با وظیفه، نقش و مسئولیت
سرکوب خشم سالم
این باور که شما مسئول احساس دیگران هستید
اعتقاد به اینکه نباید دیگران را ناامید کرد
به گفته دکتر گابور میت، برای التیام بدن، ابتدا باید احساسات خود را درمان کنیم وقتی این کار را انجام می‌دهیم و روی یک رژیم غذایی و سبک زندگی سالم تمرکز می‌کنیم، بدن را در برابر بیماری‌های دشوار و مزمن بیمه کرده‌ایم . بدن شما از قبل به طور خودکار آمادگی مقابله با بیماری را دارد. گابور میت توضیح می‌دهد زمانی که ذهن، بدن و احساسات شما هم‌تراز شوند، بهبودی به راحتی اتفاق می‌افتد.
او می‌افزاید: خوشحال کردن مردم به قیمت سرکوب احساسات خود مکان دارد ظاهرا بی خطر و بی ضرر باشد. اما می‌تواند دروازه‌ای برای بروز بیماری باشد. وقتی احساسات خود را سرکوب می‌کنید، بدن شما از این وضعیت رنج می‌برد و این باعث عدم تعادل شده و منجر به بیماری می‌شود.
نحوه درمان چیست؟
مرزهای سالم تعیین کنید
احساسات خود را پردازش کنید
کمال گرایی را کنار بگذارید
مدیتیشن روزانه (سیستم عصبی را آرام می‌کند)
با بدن خود صحبت کنید
اضطراب، زمانی که مداوم و کنترل نشده باشد، می‌تواند به طور قابل توجهی بر سلامت جسمانی تاثیر بگذارد و به طور بالقوه منجر به بروز بیماری‌های مزمن شود. اضطراب به عنوان واکنش بیرونی استرس، منجر به ترشح هورمون‌هایی مانند کورتیزول و آدرنالین می‌شود. در حالی که این هورمون‌ها در فواصل کوتاه مفید هستند، قرار گرفتن در معرض ترشح طولانی مدت آن‌ها می‌تواند اثرات مخربی بر سیستم های مختلف بدن داشته باشد.
