سوفیا لورن کیست؟ (بیوگرافی)

سوفیا لورن بازیگر مشهور ایتالیایی است که به عنوان یکی از نمادین‌ترین و با استعدادترین بازیگران زن تاریخ سینما شناخته می شود. او در 20 سپتامبر 1934 در رم ایتالیا با نام سوفیا ویلانی اسیکولون به دنیا آمد.

بعد از امتناع پدر سوفیا از ازدواج با مادرش که او را بدون هیچ پشتیبانی رها کرد. خانواده لورن یک فرزند دختر مشترک دیگر به نام آنا ماریا ویلانی در سال ۱۹۳۸ داشتند. سوفیا، مادرش و ماریا با مادربزرگ لورن در پوتزولی نزدیک ناپل زندگی می‌کردند. لورن دو نابرادری جوان‌تر پدری به نام‌های جولیانو و جوزپه دارد.

در طول جنگ جهانی دوم، بندر و کارخانه مهمات در پوتزولی هدف بمباران مکرر از متفقین بود. در طی یک حمله، هنگامی که لورن به پناهگاه فرار کرد او مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از چانه زخمی شد.

بعد از این، خانواده او به ناپل جایی که خویشاوندان دورشان در آنجا بودند، نقل مکان کرد. بعد از جنگ، لورن و خانواده‌اش به پوتزولی برگشتند. مادربزرگ او یک میخانه در اتاق نشیمن خانه خود که گیلاس‌های مشروب خانگی می‌فروخت باز کرددر آنجا مادرش پیانو می‌نواخت، خواهرش می‌خواند و سوفیا پیشخدمت (مهماندار) بود و ظرف‌ها را می‌شست.

این مکان بسیار محبوب برای سربازان آمریکایی مستقر در نزدیکی آنجا بود.

او در شانزده سالگی، مدل یک مجلّهٔ ماهانه بود و از همین راه به عالم سینما راه یافت فعالیت سینمایی اش را با نقش‌های کوچک در فیلم‌های کوچک ایتالیایی آغاز کرد اولین نقشش را در فیلم روشنایی‌های وارتیه در سال ۱۹۵۰ ایفاکرد.

فعالیت حرفه ای لورن در سینما در دهه 1950 آغاز شد و او به سرعت به دلیل زیبایی و مهارت‌های بازیگر‌ اش شهرت بین المللی پیدا کرد. برخی از معروف‌ترین فیلم های او عبارتند از:

“دو زن” (1960): این فیلم برای سوفیا لورن جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد و او را به اولین بازیگری تبدیل کرد که برای بازی به زبان غیرانگلیسی  برنده اسکار شد. او در این فیلم، مادری را به تصویر می‌کشد که تلاش می‌کرد از دخترش در طول جنگ جهانی دوم محافظت کند.

“ازدواج به سبک ایتالیایی” (1964): لورن در این کمدی-درام به کارگردانی ویتوریو دی سیکا در کنار مارچلو ماسترویانی بازی کرد. این فیلم موفقیت بزرگی بود و جایگاه او را به عنوان یک نماد سینمایی بیشتر تقویت کرد.

“دیروز، امروز و فردا” (1963): این فیلم از همکاری دیگر با مارچلو ماسترویانی و ویتوریو دی سیکا، شامل سه داستان جداگانه است که هر کدام لورن را در نقشی متفاوت نشان می‌دهد و توانایی بازی او در چند نقش را شاخص می‌کند.

«یک روز خاص» (1977): در این فیلم لورن بار دیگر مقابل مارچلو ماسترویانی بازی کرد. داستان در پس زمینه یک ملاقات تاریخی بین آدولف هیتلر و بنیتو موسولینی در رم است و زندگی شخصی شخصیت های درگیر را بررسی می کند.

دوران بازیگری سوفیا لورن چندین دهه به طول انجامید و او جوایز و افتخارات زیادی را برای کار خود در فیلم دریافت کرد. او نمادی ماندگار از سینمای ایتالیا است و نه تنها به دلیل استعداد بازیگری، بلکه به دلیل زیبایی همیشگی‌اش مورد تحسین قرار می گیرد. لورن علاوه بر حرفه بازیگری، کتاب های آشپزی نیز منتشر کرده و در فعالیت های بشردوستانه و خیریه مختلف شرکت داشته است.

کمال

با حرکاتی خرامان و گربه‌مانند و جذابیت فوق‌العاده زنان مناطق جنوب اروپا، سوفیا لورن پرده‌های سینمای سراسر دنیا را تسخیر کرد. فیلم‌سازان از زیبایی شکیل و هماهنگ او در فیلم‌های‌شان بهره می‌گرفتند – تصویر صحنه‌ای از فیلم “لباس حاضری”، ساخته رابرت آلتمن (۱۹۹۴) را نشان می‌دهد. لورن در زمینه طراحی عینک و جواهرات هم فعالیت داشته است.

پیشرفت شغلی رؤیایی

سوفیا شیکولونه جوان در رؤیاهایش می‌دید که هنرپیشه شده است. او نخستین گام را برای تحقق آرزویش با پیروزی در مسابقه ملکه زیبایی در ایتالیا برداشت. در ۱۶ سالگی به عنوان سیاهی لشکر در “کجا می‌روی” بازی کرد. ۱۹۵۴ نخستین نقش ‌سینمایی‌اش را در “حیف که آدم بی‌سر و پایی هستی” (تصویر بالا) ایفا کرد. بعدها در هالیوود در کنار ستارگانی چون پل نیومن، کلارگ گیبل و مارلون براندو به ایفای نقش پرداخت.

هالیوود

سوفیا لورن با ایفای نقش اصلی در فیلم “طلای ناپل” اثر ویتوریو دسیکا در سال ۱۹۵۴ به شهرت رسید. او درباره همکاری‌اش با دسیکا با امتنان گفته است: «بدون دسیکا کسی که امروز هستم نمی‌بودم.» او در سال ۱۹۵۷ در نخستین فیلمش برای هالیوود بازی کرد که “غرور و شهوت” نام داشت و فرانک سیناترا و کری گرانت نقش‌های اصلی را در آن بازی می‌کردند.

تجربه‌های جنگ

بزرگترین موفقیت او در اوج فعالیت سینمایی‌اش بازی در درام جنگی “دو زن” (۱۹۶۰) بود. او به خاطر بازی در نقش مادر جوانی که با دختر سیزده ‌ساله‌اش ناامیدانه برای ادامه بقا مبارزه می‌کند، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. او خود مصائب و رنج‌های حاصل از جنگ را در کودکی تجربه کرده است: «سرم پر از تصاویری بود که هیچگاه نتوانسته‌ام پاک‌شان کنم.»

نظم و سرسختی

سوفیا لورن در جشنواره‌های سینمایی بین‌المللی و افتتاحیه‌های نمایش فیلم، مثل اینجا در سال ۱۹۶۰ در زوریخ، در مرکز توجه تهیه‌کنندگان فیلم بود. پیشرفت شغلی او بسیار سریع بود. در بیش از ۱۰۰ فیلم جلوی دوربین نقش‌آفرینی کرد. در اواخر دهه ۱۹۷۰ فعالیت حرفه‌ای خود را کاهش داد. او خود درباره کارهایش گفته است: «همه چیز ثمره نظم و ایثار و سرسختی است.»

وسوسه‌گری با لباس‌های ابریشمی

در فیلم جاسوسی‌ – کمدی “نقش عربی” (۱۹۶۶) سوفیا لورن استعدادها و جذابیت‌هایش را با ظرافت تمام به نمایش گذاشت. برای هنرپیشه مرد فیلم گریگوری پک، همپایی با شور و حرارت لورن کار راحتی نبود. ابتدا قرار بود کری گرانت نقش هنرپیشه اصلی مرد فیلم را بازی کند. لباس‌های باشکوه و زیبای فیلم طراحی کریستین دیور بود.

زوج افسانه‌ای

نام سوفیا لورن و مارچلو ماسترویانی به عنوان زوج افسانه‌ای سینمایی در تاریخ سینما ثبت شده است. این دو چندین فیلم معروف با یکدیگر بازی کردند (تصویر: صحنه‌ای از لباس حاضری؛ ۱۹۹۴). لورن دیگر به ندرت نقشی را برای بازی در فیلم می‌پذیرد. مرگ دوستش مارچلو در اواخر ۱۹۹۶ بحرانی را در زندگی او پدید آورد.

بانوی خانواده

نقش مورد علاقه سوفیا لورن، مادر ایتالیایی است. او علاقه زیادی نیز به آشپزی دارد. لورن در سال ۱۹۵۷ با تهیه‌کننده پرنفوذ ایتالیایی، کارلو پونتی، ازدواج کرد. این موضوع جنجال برانگیخت چون مقامات ایتالیا طلاق پونتی از همسر سابقش را به رسمیت نشناخته بودند. پونتی و لورن ۱۹۶۶ با تابعیت فرانسوی دوباره ازدواج کردند. هنگامی که پونتی در سال ۲۰۰۷ درگذشت، ثروتی هنگفت برای لورن بر جای گذاشت.

سفیر ویژه سازمان ملل

لورن کودکان را دوست دارد. سازمان ملل متحد در نوامبر ۱۹۹۲ او را به عنوان سفیر ویژه کمیساریای کمک به آوارگان و پناهجویان و جانشین آدری هپبورن، هنرپیشه مشهور سینمای هالیوود که به سختی بیمار شده بود، برگزید. انجام این وظیفه درک و فعالیت انسان‌دوستانه بالایی را می‌طلبد. تصویر بالا لورن را در سال ۱۹۹۲ در سومالی نشان می‌دهد. او همچنین در زمینه مبارزه با سوء استفاده جنسی از کودکان فعال بوده است.

نگرشی ساده

هم اکنون سوفیا لورن بیشتر اوقات زندگی‌اش را در سوئیس می‌گذراند. در ۸۹ سالگی چیزهای کوچک زندگی روزانه به او حس خوشبختی می‌بخشند: «نگرش من به زندگی بسیار ساده است. من از همه خبرهای خوبی خوشحال می‌شوم که بچه‌هایم برایم درباره زندگی‌شان تعریف می‌کنند.»