اولین مورد ابتلا به سویه کشنده «ام‌پاکس» یا آبله میمونی در سوئد؛ سازمان جهانی بهداشت وضعیت اضطراری اعلام کرد

سازمان بهداشت عمومی سوئد اولین مورد از ابتلا به گونه خطرناک بیماری «ام پاکس» که قبلا به «آبله میمونی» موسوم بود را در خارج از قاره آفریقا ثبت کرده است.

به گزارش عصر ایران به نقل از بی بی سی؛ مقامات سوئدی گفته‌اند که این فرد در بخشی از آفریقا که شاهد شیوع گسترده این بیماری است، به «ام‌پاکس» آلوده شده است.

انتظار می‌رود که در روزهای آینده موارد بیشتری از ابتلا به این بیماری در اروپا گزارش شود.

این خبر تنها ساعاتی پس از آن منتشر شد که سازمان بهداشت جهانی شیوع «ام پاکس»‌ را در بخش‌هایی از آفریقا «وضعیت اضطراری بهداشت عمومی»‌ اعلام کرد.

این بیماری که از طریق تماس نزدیک منتقل می‌شود، می‌تواند کشنده باشد.

اولیویا ویگزل، مسئول سازمان بهداشت عمومی سوئد گفته است که فرد مبتلا در استکهلم، پایتخت تحت درمان است.

او گفته است که این واقعیت که این فرد در حال حاضر تحت درمان قرار دارد به این معنی نیست که برای جمعیتی گسترده‌تر خطر وجود دارد.

این بیماری به سرعت در حال گسترش است به ویژه در جمهوری کنگو.

وزیر بهداشت جمهوری دموکراتیک کنگو گفته است که از ابتدای سال تاکنون نزدیک به ۵۵۰ نفر به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.

در کشورهای کنیا، اوگاندا، رواندا، بوروندی و جمهوری آفریقای مرکزی هم مواردی از ابتلا به این بیماری شناسایی شده است.

سازمان بهداشت جهانی امیدوار است که اعلام وضعیت اضطراری در مورد شیوع این بیماری بتواند باعث حمایت بیشتر از مناطق آسیب دیده شود.

واکسن برای کسانی که در معرض بیشتر ابتلا به این بیماری قرار دارند یا در تماس نزدیک با یک فرد آلوده بوده‌اند، در دسترس است اما بسیاری از کارشناسان نگران آن هستند که واکسن‌ها با بودجه کافی برای رساندن آن‌ها به افرادی که بیشتر به آن‌ها نیاز دارند، وجود نداشته باشد.

نشانه‌های این بیماری
علائم اولیه شامل تب، سردرد، تورم، کمردرد و درد عضلات است.

پس از کاهش تب، ممکن است التهاب یا بثورات پوستی بروز کند که معمولاً ابتدا بر روی صورت ظاهر شده و سپس به سایر قسمت‌های بدن، به‌ویژه کف دست‌ها و کف پاها، گسترش می‌یابد.

بثورات پوستی که می‌توانند بسیار خارش‌دار یا دردناک باشد، تغییر کرده و مراحل مختلفی را طی می‌کند تا در نهایت به یک زخم خشک تبدیل شود که بعداً می‌افتد. جای این زخم‌ها ممکن است باقی بماند.

عفونت معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد و بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد.

در موارد شدید، ضایعات می‌توانند تمام بدن را درگیر کنند و به‌ویژه به دهان، چشم‌ها و اندام‌های تناسلی آسیب برسانند.