سایه غزه بر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا
آیا امتناع دولت بایدن از تعامل صادقانه با رای دهندگان عرب و مسلمان آمریکا ، به قیمت شکست انتخاباتی برای کمالا هریس که به نظر می رسد منادی تحولات تاریخی باشد تمام خواهد شد؟
عصر ترکیه – 75 سال پس از آن که هری ترومن، رئیس جمهور دموکرات، اسرائیل را در جریان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری 1948 به رسمیت شناخت، جنایت های اسرائیل در غزه می تواند منجر به شکست نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شود.
هفته گذشته، نمونه دیگری از تلاش دولت جو بایدن برای اینکه نشان دهد قاطعانه طرفدار اسرائیل است ضمن اینکه می خواهد دولت افراطی نتانیاهو را مهار کند را شاهد بودیم ؛ نامه ای که توسط آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه و لوید آستین وزیر دفاع امضا شده بود و در آن دولت اسرائیل را تهدید می کرد که در صورت عدم بهبود وضعیت بشردوستانه در غزه، ارسال تسلیحات را متوقف خواهد کرد.
دولت بایدن در طول سال گذشته این موضع متناقض را حفظ کرده است. در حالی که چند روز مانده به انتخابات و نظرسنجی ها نشان می دهد رقابت بسیار نزدیک است، بایدن از هر ابزاری استفاده می کند تا رأی دهندگان دموکرات را در کنار خود نگه دارد.
چند هفته پیش، گزارش های رسانه ای فاش کردند که بلینکن به کنگره در مورد اینکه آیا اسرائیل مانع ارسال کمک به غزه شده است، دروغ گفته است. همین چند روز پیش هم، گزارشهایی مبنی بر موافقت بلینکن با هدف قرار دادن خودروهای امدادی توسط اسرائیل منتشر شد. یک روز پس از افشای نامه، پولیتیکو گزارش داد در حالی که که لیز گرانده، فرستاده ویژه دولت بایدن در امور بشردوستانه در خاورمیانه در ماه اوت به گروههای امدادی گفت که ایالات متحده به اسرائیل تسلیحات نمیدهد،زیرا مانع ورود غذا و دارو می شود ، بایدن سامانههای دفاع هوایی خود آمریکا را به همراه سربازان آمریکایی که از آنها استفاده خواهند کرد، به اسرائیل فرستاده سات.
هیچ یک از این گزارشها برای کسانی که تحولات غزه را در یک سال گذشته دنبال کرده اند تعجب آور نیست. برعکس، این امر چیزی را تایید می کند که مدتهاست آشکار شده است. رویکرد اساساً غیرصادقانه ای که دولت بایدن در یک سال گذشته در قبال غزه اتخاذ کرده است کاملاً ثابت شده و به نظر می رسد کامالا هریس آشکارا و با میل خود در حفظ این موضع سیاسی دوگانه مشارکت می کند.
این درحالی است که اساسا در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، سیاستهای خارجی بیش از آنکه مورد توجه رای دهندگان و مردم آمریکا به عنوان یک عامل تاثیرگذار در تصمیم گیری آنان باشد، مورد توجه رسانه ها بوده است. آنچه که مردم در انتخابات بر اساس آن تصمیم می گیرند، بیشتر اقتصاد و سایر مسائل محلی است و این عوامل است که بر رفتار رأی دهندگان تأثیر میگذارند.اما این بار و با توجه به نزدیکی تاریخ انتخابات و همزمانی آن با رویدادهای خاورمیانه احتمال می رود سیاست خارجی به عامل تعیین کننده تری تبدیل شود و با تغییر رای یک یا دو ایالت کلیدی، زمینه پیروزی هر یک از نامزدها فراهم کنند.
لازم به یادآوری است که ریاست جمهوری آمریکا با رای مردم تعیین نمی شود، بلکه برنده آرای مردمی در هر ایالت، آرای از پیش تعیین شده ای از کالج الکترال دریافت می کند که بر اساس جمعیت ایالت تعیین می شود، اما هر ایالت حداقل سه رای دارد و عموماً تمام آرای کالج الکترال یک ایالت به برنده رأی مردمی آن ایالت می رسد و نامزدی که اکثریت آرای کالج الکترال را کسب کند، برنده اعلام می شود.
برای درک بهتر موضوع بد نیست بدانید برنده آرای مردمی می تواند مجمع الکترال را از دست بدهد و در نتیجه در انتخابات شکست بخورد. به عنوان مثال در سال 2000، ال گور دموکرات آرای مردمی را به دست آورد اما کالج الکترال را از دست داد و جورج واکر بوش جمهوری خواه رئیس جمهور شد. همچنین در سال 2016، هیلاری کلینتون، دموکرات، آرای مردمی را با اختلاف زیادی به دست آورد، اما کالج الکترال را به دونالد ترامپ جمهوری خواه باخت.
در سالهای اخیر، ترکیب جمعیتشناسی و سیاست داخلی، برخی ایالت های آمریکا از جمله جورجیا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا و ویسکانسین را پیش بینی ناپذیر و یا به عبارت آنریکایی”نوسانی” کرده است و پیش بینی اینکه آرای این ایالت ها به کدام نامزد تعلق دارد آسان نیست. اما یکی ایالت “نوسانی”دیگر هم هست به دلیل دیگری برجسته است.
ایالت میشیگان محل استقرار جنبش مستقلان حزب دموکرات و اکثریت رای دهندگان عرب است که عموماً به حزب دموکرات وفادار هستند، اما به صراحت اعلام کرده اند که به دلیل موضع دولت بایدن در قبال مناقشه غزه و امتناع ایالات متحده از توقف ارسال تسلیحات به اسرائیل، یا در انتهابات شرکت نمی کنند و یا به نامزد حزب ثالث رأی میدهند.
همین امر باعث شده پیش بینی اینکه کدامیک از نامزدها در ایالت میشیگان رای بیشتری به دست آخواهد آورد بسیار دشوارشود. ترامپ در سال 2016 با کمی بیش از 10000 رای، آرای میشیگان را بدست آورد. اما در سال 2020 وقتی میزان مشارکت در این ایالت 8 درصد افزایش یافت، این بایدن، نامزد حزب دموکرات بود که آرای این ایالت را از آن خود کرد و این یعنی با بالارفتن میزان مشارکت، احتمال برنده شدن نامزد حزب دموکرات در این ایالت افزایش می یابد. به عبارتی اگر وفاداران مستقل دموکرات ها و عربها در میشیگان، به دلیل رفتار دولت دموکرات در برابر اسرائیل از رای دادن امتناع کنند، احتمال پیروزی نامزد جمهوری خواه افزایش می یابد و به نوعی آرای ایالت میشیگان تعیین خواهد کرد که چه کسی برنده انتخابات ریاست جمهوری است .
میشیگان یکی از بزرگترین جمعیتهای عرب و مسلمان در آمریکا را دارد. بر اساس اکثر برآوردها، بیش از 300 هزار جمعیت عرب و مسلمان در این ایالت زندگی می کنند. این رقم بسیار بالاتر از حاشیه پیروزی بایدن در سال 2020 است و رویدادهای هفته های اخیر نشان می دهد که موضع دوپهلوی دولت بایدن در قبال غزه و امتناع کامالا هریس از انحراف از این موضع، باعث کاهش حمایت از حزب دموکرات در میشیگان شده است.رویکرد جنبش مستقل هم این است که به دلیل اظهارات گذشته ترامپ درباره مسلمانان و مهاجران، یا به شخص ثالث رای می دهند یا اصلا رای نمی دهند.
حال سوال اینجاست، آیا امتناع دولت بایدن از تعامل صادقانه با رای دهندگان عرب و مسلمان آمریکا ، به قیمت شکست انتخاباتی برای کمالا هریس که به نظر می رسد منادی تحولات تاریخی باشد تمام خواهد شد؟
آدام مک کانل – استاد سابق دانشگاه صابانجی استانبول