۴ دلیل مهم که دیابتی ها نباید چغندر بخورند!

اگر مضرات لبو برای دیابت را بدانید، مطمئنا از خوردن آن خودداری خواهید کرد. لبو یا همان چغندر پخته، یکی از خوراکی‌های خوش طعم و پرخاصیت فصل زمستان است. خیلی از مردم این ماده مقوی را به دلیل رنگ زیبا و طعم شیرینش دوست دارند. با این حال، برای افراد مبتلا به دیابت، مصرف همیشگی لبو انتخاب مناسبی نیست.

به گزارش خبرنامه، در ادامه بررسی می‌کنیم که چرا مصرف زیاد لبو می‌تواند برای بیماران دیابتی مضر باشد و در چه شرایطی باید با احتیاط مصرف شود. این ۱۰ دلیل از مضرات لبو برای دیابت است.

شاخص گلیسمی بالای لبو

لبو در مقایسه با چغندر خام، شاخص گلیسمی (GI) بالاتری دارد. شاخص گلیسمی نشان می‌دهد که هر خوراکی با چه سرعتی باعث افزایش قند خون می‌شود. لبوی پخته GI حدود ۶۰ تا ۶۵ دارد که در محدوده‌ متوسط به بالا است. به این معنا که پس از خوردن لبو، قند خون ممکن است به سرعت بالا برود، به خصوص اگر در مقادیر زیاد مصرف شود یا همراه با غذاهای پرکربوهیدرات باشد.

قند طبیعی بالا

چغندر سرشار از قند طبیعی به نام ساکاروز است. هر ۱۰۰ گرم لبو حدود ۱۰ گرم قند طبیعی دارد. برای فردی که دیابت نوع ۲ دارد، این مقدار قند می‌تواند در کنار سایر مواد غذایی روزانه باعث افزایش سطح گلوکز خون شود. در نتیجه، از مضرات لبو برای دیابت باید به مصرف مکرر لبو اشاره کرد که می تواند کنترل قند خون را برای فرد دیابتی دشوار کند.

مصرف زیاد لبو و نوسانات قند خون

برخی افراد دیابتی تصور می‌کنند چون قند لبو طبیعی است، خطری ندارد. اما مصرف زیاد آن، به خصوص بدون کنترل پزشک یا رژیم درمانگر، می‌تواند باعث نوسانات شدید قند خون شود. این نوسانات نه تنها احساس خستگی و بی‌حوصلگی ایجاد می‌کند، بلکه در طولانی مدت خطر عوارض دیابت مثل آسیب به کلیه و بینایی را افزایش می‌دهد.

ترکیب لبو با سایر مواد قندی

لبو معمولاً با مواد دیگری مانند نمک، سرکه یا آبلیمو سرو می‌شود. برخی افراد نیز برای خوش طعم‌تر شدن، به آن کمی شکر اضافه می‌کنند که این کار خیلی خطرناک است. افزودن شکر یا شیره به لبو باعث افزایش قابل توجه قند کل وعده‌ غذایی می‌شود.

لبو را چگونه مصرف کنیم؟

با این که به مضرات لبو برای دیابتی ها پرداخته ایم اما این افراد لازم نیست کاملاً از لبو پرهیز کنند، با این حال باید در حد کم و کنترل شده از آن استفاده کنند. نکات زیر نیز می تواند کمک کننده باشد:

مقدار مصرف: حداکثر نیم فنجان لبو پخته (حدود ۷۰ گرم) در هر وعده.
زمان مصرف: همراه با غذاهای فیبردار یا پروتئینی مثل سالاد سبزیجات، مرغ یا عدس تا جذب قند کندتر شود.
ترجیحاً از چغندر خام رنده شده در سالاد استفاده شود که شاخص گلیسمی پایین‌تری دارد.
طرز تهیه دمنوش لبو؛ بهترین دمنوش زمستانی

کلام پایانی

لبو اگرچه سرشار از ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌هاست، اما به دلیل قند بالا و شاخص گلیسمی متوسط تا زیاد، مصرف بیش از اندازه‌ آن برای بیماران دیابتی توصیه نمی‌شود. رعایت تعادل و مشورت با پزشک کلید استفاده‌ ایمن و جلوگیری از تاثیر مضرات لبو برای دیابتی هاست.