چهره مردان تمدنی اسرارآمیز در هند پس از ۲۵۰۰ سال آشکار شد

دانشمندان با بازسازی دیجیتالی چهره‌ی دو مرد باستانی، از رازهای یک تمدن شهری پیچیده و گمشده از ۲۵۰۰ سال پیش در هند کنونی پرده برداشتند.

به گزارش زومیت، حدود ۲۵۰۰ سال پیش، دو مرد در سرزمینی مرموز زندگی می‌کردند که امروزه در جنوب هند قرار دارد. اکنون، بازسازی دیجیتال آن‌ها را دوباره به زندگی بازگردانده و پژوهش روی بقایای اجسادشان اسرار تازه‌ای را درباره‌ی تمدنی اسرار‌آمیز آشکار می‌کند.

کومارسن گانسان، رئیس دپارتمان ژنتیک در دانشگاه مدورای کاماراج که در تحلیل بقایای انسانی کونداگای مشارکت داشته، در مصاحبه‌ای با لایوساینس توضیح داد مدل‌های چهره‌ی واقع‌گرایانه براساس دو جمجمه ساخته شده‌اند که در محوطه‌ی تدفینی به نام کونداگای در ایالت تامیل‌نادو کشف شده‌اند.

به‌باور باستان‌شناسان، محوطه‌ی کونداگای گورستان شهری باستانی به نام کیلادی است که حدود ۵۸۰ پیش از میلاد محل استقرار تمدنی شهری و پیشرفته بوده است. این فرهنگ خانه‌های آجری با سقف‌های سفالی داشت، با مناطق دوردست دادوستد می‌کرد، به خط باستانی تامیل می‌نوشت و از فناوری‌های پیشرفته‌ای همچون سیستم‌های پیچیده‌ی مدیریت آب بهره می‌برد.

مردم فرهنگ مرموز کیلادی از فناوری‌های پیشرفته‌ای بهره می‌بردند

نخستین نشانه‌های کیلادی در سال ۲۰۱۳ توسط سازمان بررسی باستان‌شناسی هند شناسایی شد و تاکنون تنها بخش کوچکی از سکونتگاه شهری باستانی و گورستان آن حفاری شده است. تلاش گانسان و همکارانش بر تحلیل دی‌ان‌ای باستانی استخراج‌شده از جمجمه‌ها و سایر بقایای انسانی کونداگای متمرکز است تا بتوانند اطلاعات بیشتری درباره‌ی ساکنان ناشناخته‌ی کیلادی به دست آورند.

زنده‌کردن دو جمجمه

دو جمجمه‌ی یادشده در سال ۲۰۲۱ کشف شدند. پژوهشگران اجساد را درون خمره‌های تدفینی یافتند، تاکنون ده‌ها نمونه از این خمره‌ها در محوطه شناسایی شده است. بر اساس پژوهش‌ها، مردم کیلادی مردگان خود را درون این خمره‌ها، همراه با اشیای تدفینی از جمله جواهرات، سفالینه و خوراکی‌ها به خاک می‌سپردند. براساس تحلیل کالبدشناسی، این دو مرد هنگام مرگ بین ۵۰ تا ۶۰ سال سن داشتند، اما علت مرگشان همچنان ناشناخته است.

فرآیند بازسازی چهره‌ی مردان مرموز با سی‌تی‌اسکن از جمجمه‌ها آغاز شد تا مدل‌های سه‌بعدی مجازی ساخته شود. این داده‌ها سپس به فیس‌لب در بریتانیا ارسال شد؛ واحدی پژوهشی که در بازسازی چهره تخصص دارد. کارولاین ویلکینسون، مدیر فیس‌لب در دانشگاه جان مورز لیورپول، می‌گوید این مدل‌ها می‌توانند به ما کمک کنند مردم گذشته را بهتر بشناسیم و خودمان را با نیاکانمان مقایسه کنیم.

بازسازی چهره‌ها توسط اعضای فیس‌لب، شامل ساخت دیجیتالی ساختارهای صورت از جمله ماهیچه‌ها، چربی و پوست پیرامون استخوان جمجمه بود. برای این کار، از پایگاه‌های داده‌ی مربوط به جمعیت‌های معاصر جنوب آسیا استفاده شد که اطلاعاتی درباره‌ی ضخامت بافت نرم و ویژگی‌های ظاهری صورت فراهم می‌کند.

توضیحات ویلکینسون نشان می‌دهد که در انتخاب رنگ چشم، پوست و مو و همچنین در بازنمایی نشانه‌های پیری، بخشی از کار به تفسیر خلاقانه وابسته بوده است. در بازسازی، از رنگ‌های معمول مردم جنوب هند برای چشم، پوست و مو استفاده شد. بااین‌حال، گانسان تأکید می‌کند این بازسازی تنها یک «پیش‌نویس اولیه» است و تیم او در حال استخراج داده‌های ژنتیکی دقیق‌تر از جمجمه‌هاست تا بتوانند رنگ‌های واقعی‌تری را مشخص کنند. او گفت: «وقتی این داده‌ها به دست آید، اگر لازم باشد بازسازی‌ها به‌روزرسانی خواهند شد.»

هدف اصلی مطالعات دی‌ان‌ای جمجمه‌ها، ردیابی تبار این مردان باستانی است. یافته‌های مقدماتی ژنتیک نشان می‌دهد این دو مرد نزدیکی زیادی با جمعیت‌های امروزی جنوب آسیا دارند؛ بدین معنا که احتمالاً دست‌کم بخشی از نیاکان مردم امروزی جنوب هند بوده‌اند.

البته، گانسان می‌گوید دانشمندان هنوز داده‌های کافی برای اثبات این موضوع در اختیار ندارند. پژوهشگران به پایگاه‌های داده‌ی کلی مربوط به دی‌ان‌ای جمعیت‌های جنوب آسیا دسترسی دارند، اما هنوز داده‌های دقیق منطقه‌ای برای تامیل‌نادو یا کل جنوب هند موجود نیست تا ارتباط مستقیم نیاکانی را ثابت کند.