چرا به اسب نعل می بندند؟

با دیدن نعل های فلزی روی سُم اسب ها، این سؤال در ذهن بسیاری پیش می آید که چرا به اسب نعل می بندند؟ آیا این کار صرفاً یک سنت قدیمی است یا برای حفظ سلامت حیوان ضروری است؟ در این مقاله، ۶ دلیل کلیدی و علمی را بررسی می کنیم که چرا نعل ها برای حفاظت از سُم اسب ضروری هستند و نعل بندی چیست و چگونه به سلامت اسب کمک می کند.

۶ دلیل کلیدی که اسب ها نعل می شوند (دلایل فنی و بیولوژیکی)

دلایل نعل زدن اسب ها ریشه در بیومکانیک حرکتی آن ها و نیاز به سازگاری با محیط های سخت دارد:

۱. حفاظت از سُم در برابر سایش (مهم ترین دلیل)

مهم ترین دلیل برای نعل بستن، جلوگیری از ساییدگی سُم اسب است. سُم، که از ماده ای شبیه به ناخن انسان ساخته شده، در برابر سایش مقاوم است، اما نه در برابر اصطکاک شدید سطوح بتنی، سنگی یا آسفالت.

مکانیسم سایش: هنگامی که اسب روی سطوح سخت حرکت می کند، سرعت فرسایش سُم بسیار سریع تر از سرعتی است که سُم فرصت رشد مجدد پیدا کند. این امر باعث نازک شدن، حساسیت و درد در پای اسب می شود.

عملکرد نعل: نعل فلزی مانند یک کفش مقاوم عمل می کند و فشار و اصطکاک را از خود سُم به نعل منتقل می کند.

برای مثال: یک اسب در یک مزرعه ی طبیعی با خاک نرم ممکن است هرگز به نعل نیاز پیدا نکند، اما همان اسب اگر در شهر یا جاده های سنگی استفاده شود، بدون نعل دچار لنگش و آسیب جدی می شود.

۲. تقویت ساختار سُم و جلوگیری از ترک خوردن

حتی سُم های سالم نیز ممکن است در اثر ضربات مکرر، رطوبت یا خشکی بیش از حد، دچار ترک خوردگی، شکستگی یا جداشدگی لایه ها شوند.

ثبات مکانیکی: نعل به طور فیزیکی، ساختار دیواره ی سُم را در جای خود نگه می دارد و از باز شدن ترک ها جلوگیری می کند. این کار به نمدار (دیواره ی سُم) ثبات می دهد و فشار وارده بر سُم را توزیع می کند.

برای مثال: نعل ها با استفاده از میخ هایی که به قسمت بی حس و مرده ی دیواره ی سُم کوبیده می شوند، مانند یک قاب عمل کرده و اجازه نمی دهند که دیواره سُم در اثر نیروهای برشی دچار شکستگی های گسترده شود.

۳. افزایش چسبندگی و کشش (Traction) در سطوح سخت

اسب ها در محیط های مختلفی فعالیت می کنند و برای جلوگیری از لیز خوردن و آسیب دیدن، به کشش بیشتری روی سطوح خاص نیاز دارند.

کشش در کار: نعل ها، به ویژه نعل هایی که دارای میخ، گوه یا شیارهای خاص هستند، چسبندگی اسب را روی سطوح لغزنده مانند یخ، برف، چمن خیس یا گل آلود افزایش می دهند.

برای مثال: نعل هایی که برای مسابقات پرش یا کار در مناطق کوهستانی و برفی استفاده می شوند، معمولاً دارای گل میخ های مخصوصی هستند تا از لیز خوردن اسب جلوگیری کرده و ایمنی سوارکار را حفظ کنند.

۴. کاربرد درمانی و اصلاحی (ارتوپدی)

یکی از پیشرفته ترین دلایل نعل زدن، استفاده از نعل ها به عنوان ابزارهای ارتوپدی برای درمان آسیب ها و اختلالات حرکتی است.

تغییر زاویه و فشار: دامپزشکان و نعل بندان می توانند نعل هایی با شکل های خاص (مثلاً نعل تخم مرغی، نعل های میله ای یا نعل با پاشنه ی مرتفع) بسازند تا فشار را از نواحی آسیب دیده (مانند تاندون ها یا مفاصل) برداشته و به نواحی سالم منتقل کنند.

برای مثال: در درمان لامینیت (التهاب بافت سُم)، نعل های مخصوصی استفاده می شوند که فشار را از روی استخوان های حساس سُم برداشته و به بهبود التهاب کمک می کنند.

۵. مدیریت ضربه و جذب شوک

هر بار که اسب پای خود را بر زمین می گذارد، یک موج ضربه از سُم به اندام های بالایی منتقل می شود. نعل ها در مدیریت این ضربه نقش دارند.

بافر ضربه: برخی نعل های مدرن، به ویژه نعل های ساخته شده از مواد مصنوعی یا دارای بالشتک های مخصوص، به عنوان یک بافر عمل کرده و ارتعاشات و شوک وارده به استخوان ها و مفاصل را قبل از رسیدن به زانو و لگن جذب می کنند.

برای مثال: اسب های مسابقه ای که تحت فشار شدید هستند، برای جذب شوک از نعل هایی با لایه های پلاستیکی یا مواد ضربه گیر استفاده می کنند تا از آسیب های مزمن مفصلی جلوگیری شود.

۶. حمایت از اسب های اهلی در محیط غیرطبیعی

اسب های اهلی امروز، برخلاف اجداد وحشی خود، اغلب در شرایطی نگهداری و فعالیت می کنند که برای سُم آن ها ایده آل نیست.

تغذیه ی متمرکز: رژیم غذایی متمرکز و کم فیبر اسب های امروزی ممکن است بر کیفیت و سختی سُم تأثیر بگذارد. نعل در این شرایط به عنوان یک حمایت خارجی عمل می کند.

برای مثال: در مسابقات درساژ (Dressage) که اسب باید حرکات دقیق و مکرری را روی زمین های متراکم انجام دهد، نعل کمک می کند تا سُم در برابر تنش های مداوم ساختاری مقاوم بماند.

انواع نعل و فرایند نعل بندی چیست؟

فرایند نعل بندی یک هنر تخصصی است که توسط نعل بندان (Farriers) انجام می شود و شامل ارزیابی، اصلاح و نصب نعل است.

نعل های درمانی و ارتوپدی (اصلاحی)

نعل با قابلیت تنظیم: نعل های مدرن می توانند برای اصلاح نقص های حرکتی جزئی در اسب های جوان یا برای تثبیت آسیب های مزمن در اسب های پیر استفاده شوند.

برای مثال: نعل های آلومینیومی سبک و نعل های پلاستیکی (Urethane) گزینه هایی برای اسب هایی هستند که به نعل های سنگین حساسیت دارند یا نیاز به کشش ملایم تری دارند.

جنس نعل: فلزی (آهنی) یا مصنوعی (پلاستیکی)؟

فلزی (آهنی/فولاد): رایج ترین نوع نعل است که دوام و مقاومت بالایی در برابر سایش دارد و شکل دهی آن آسان است.

آلومینیوم: سبک تر از فولاد است و اغلب برای اسب های مسابقه ای (به ویژه کورس) استفاده می شود تا انرژی کمتری برای بلند کردن پا مصرف کنند.

مصنوعی (پلاستیک/رزین): برای جذب شوک بیشتر و فراهم کردن کشش بهتر در سطوح لغزنده طراحی شده اند و اغلب در نعل های درمانی کاربرد دارند.

نحوه ی صحیح نعل بندی (فرایند)

نعل بند ابتدا رشد اضافی سُم را کوتاه و اصلاح می کند تا پای اسب در زاویه ی صحیح قرار گیرد. سپس، نعل را با استفاده از حرارت، به شکل ایده آل پای اسب درمی آورد و با میخ های مخصوصی که فقط به قسمت بی حس سُم کوبیده می شوند، آن را نصب می کند. فرایند نعل بندی باید هر ۶ تا ۸ هفته تکرار شود تا سُم که مرتباً در حال رشد است، اصلاح و تراشیده شود.

نتیجه گیری

نعل بندی اسب، پاسخی مستقیم به نیازهای حفاظت از سُم اسب در برابر محیطی است که انسان ها برای او ایجاد کرده اند. این عمل نه تنها از درد و لنگش جلوگیری می کند، بلکه امکان می دهد تا اسب در فعالیت های مختلف ورزشی و کاری با بالاترین بازده و کمترین آسیب شرکت کند. درک دلایل نعل زدن به ما یادآوری می کند که این فلز ساده، نقشی حیاتی در حفظ سلامت و طول عمر این حیوانات نجیب دارد.

منبع:دلگرم