پژوهشگران نمونه‌ای از دی‌ان‌ای را که گمان می‌رود متعلق به آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی باشد، تجزیه و تحلیل کرده‌اند و می‌گویند به یافته شگفت‌انگیزی درباره وضعیت جسمی او دست یافته‌اند.
به گزارش سی‌ان‌ان، این پژوهشگران در یک فیلم مستند جدید که از کانال چهار تلویزیون انگلیس پخش شده است، می‌گویند دیکتاتور آلمان نازی دارای یک نشانگر ژنتیکی برای یک اختلال نادر بوده که می‌تواند بلوغ جنسی را به تأخیر بیندازد.
دانشمندان در این تحقیق که بیش از چهار سال طول کشید، دی‌ان‌ای هیتلر را از یک تکه از پارچه کاناپه‌ای آغشته به خون در پناهگاهی که او در آن در سال ۱۹۴۵ در آن خودکشی کرد، به دست آوردند و آن را نمونه دی‌ان‌ای بازیابی شده از خون با یکی از بستگان تایید شده هیتلر مقایسه کردند.
این پژوهشگران در این مستند علاوه بر اشاره به احتمال ابتلای هیتلر به یک بیماری ژنتیکی مختل کننده هورمون‌های جنسی به نام «نشانگان کالمن»، یافته‌های بررسی‌شان درباره اینکه آیا او استعداد ژنتیکی برای برخی از بیماری‌های روانی داشته است یا خیر، بیا می‌کنند.
با این حال، یافته‌های ارائه‌شده در این مستند هنوز بوسیله سایر دانشمندان این حوزه بررسی یا در یک مجله علمی منتشر نشده است، و این امر ارزیابی اعتبار ادعاهای آن را برای متخصصانی که در این پروژه دخیل نیستند، دشوار می‌کند. کینگ گفت که این تجزیه و تحلیل به یک ژورنال علمی «معتبر» ارسال شده است و ابراز امیدواری کرد که این کار به زودی منتشر شود.
ظاهرا یافته‌های این پژوهشگران با سوابق تاریخی مطابقت درد، زیرا یک سند پزشکی مربوط به دوران زندانی شدن هیتلر در سال ۱۹۲۳ نیز نشان می‌دهد که او «کریپتوکیدیسم» (نزول نکردن بیضه به درون کیسه بیضه) در سمت راست مبتلا بوده است.
جهش در یک ژن مرتبط با اختلال هورمون‌های جنسی
قابل توجه‌ترین یافته این دانشمندان از تجزیه‌وتحلیل دی‌ان‌ای هیتلر وجود جهشی در ژنی به نام PROK2 بود. واریانت‌های این ژن علت «نشانگان کالمن» و اختلال در نمو جنسی به علت پایین بودن ترشح هورمون‌های محرک غدد جنسی از غده هیپوفیز در مغز است که در پسران می‌تواند به تاخیر بلوغ جنسی، کریپتوکیدیسم بینجامد.
در افراد دچار نشانگان کالمن میزان هورمون جنسی مردانه تستوسترون پایین است و آنها یا بلوغ جنسی پیدا نمی‌کنند یا بلوغ جنسی‌شان کامل نیست. این نشانگان همچنین در ۵ درصد موارد با «میکروپنیس»، آلت تناسلی مردانه که ساختار طبیعی دارد، اما کوچک است، همراهی دارد.
این پژوهشگران همچنین می‌گویند که با بررسی این دی‌ان‌ای و محاسبه یک «نمره خطر چندژنی» دریافته‌اند که هیتلر استعداد ژنتیکی بیشتری برای ابتلا به اسکیزوفرنی، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ای‌دی‌اچ‌دی) و اوتیسم داشته است.
با این حال، نمره خطر چندژنی ابزاری است که در حال حاضر صرفا برای اهداف تحقیقاتی استفاده می‌شود و ابزاری تشخیصی نیست و بنابراین نمی‌توان گفت که هیتلر لزوماً به این عوارض روانی مبتلا بوده است.
